Na de sprokkelroute en de droom interviews met de bewoners komt de N9 tot stilstand. De lijn en de dromen worden foto’s in inventarissen, interviews uitgeschreven in scenario’s  en ruimtes geordend in catalogi. Gedragen door de muren en tafels van de kamer waar ik werk. Tijdens een vorige samenkomst in die kamer, werd het benoemd als een rizoom, “een uit de hand gelopen poging van de door structuur gedreven architect om vat te krijgen op een structuurloze werkelijkheid: die van de nachtdroom.”

De mogelijkheden van het droommateriaal ontplooien zich in de ruimte, waar alles plots met alles verbonden lijkt:
 

Voor Topografie van de nacht-01-de nevelstad verzamelt, beschrijft, en modelleert ruimtelijk ontwerpster Maxime Vancoillie een serie van nachtelijke droomplaatsbeschrijvingen en ontrafelt ze zo de architectuur in nachtdromen. Haar onderzoek focust op de nevelstad, het gebied tussen stad en platteland, waar de lintbebouwing van de N9 een doorsnede van is. 
Lees hier meer over dit project.